«Тĕрĕк енче эрех мĕнне...»

Хӳсейин Адыгӳзеле,

вакăхри ĕç йĕркелӳçине

Тĕрĕк енче эрех мĕнне

Пĕлмест ни ватă, ни яш-кĕрĕм.

Ятарлă курăк имçамне

Чĕлхе çемçилĕх пултăр терĕм.

Ăна вара таса пăрпа

Хутăштарса самай чӳклерĕм.

«Шерефие!» сăмах пуртан

Сĕт евĕр черккене çĕклерĕм.

Ăстампулта таса шывпа

Хăна валли сĕтел лартаççĕ.

Чăваш сăйланă сăрапа...

Мĕн-ма халь эрехпе хуплаççĕ?

Аваллăх манăçрĕ пулех

Е катăлчĕ ăс-хал чăвашăн?

Тăванăмсем ĕлĕкхиллех

Пире тăр урăлла курасшăн.

Шерефие, Чувашистан! —

Тесе шывпа салам каларĕç.

Ура çине тăрса, чунтан

Хĕпĕртесе пуç тайрăм.

— Тавĕç!

1997, çу, 21

Босфор ресторанĕ.

Çĕнĕ комментари хуш